فکر می کنم دیانا یک سال و نیم کمی بیشتر یا کمتر داشت. یک روز که برادرم در خانه ما بود و من مشغول کارهای روزانه در آشپزخانه بودم، صدای دیانا و برادرم را می شنیدم که داشتند بر روی کاغذهایی که روی دیوار برای همین منظور نصب کرده بودیم، نقاشی می کشیدند.

"دایی دمش رو بلند کشیدی" ، "دایی گوش هم براش بکش"، " دیانا حالا تو رنگش کن" ...اینها بخشی از جمله هایی بود که بین دیانا و دایی اش رد و بدل می شد. کنجکاو شدم که چه می کشند. وقتی که پیش آنها رفتم با تعجب دیدم که نه مدادی هست و نه ماژیکی. آن دو با انگشتهایشان که در رنگهای خیالی می زدند داشتند نقاشی می کشیدند. آنقدر دخترک ما با دقت به این نقاشی خیالی نگاه می کرد که من چند بار به صفحه کاغذ خیره شدم تا شاید تصویری پیدا کنم. 

وقتی دیانا یک سال و اندی داشت او را به باغ وحش برده بودیم ولی انگار چیزی از آن تجربه در خاطر نداشت. تا اینکه جمعه گذشته تصمیم گرفتیم که دیانا را دوباره به باغ وحش ببریم. وقتی این را با دخترکمان مطرح کردیم حسابی بهم ریخت و تا مرز گریه پیش رفت. استدلالش این بود که باغ وحش خطرناک است و جای بچه ها نیست. وقتی به او گفتیم که می تواند حیوانهای مختلفی را ببیند. او گفت " اگه خواستیم حیوونا رو ببینیم با بابایی تو اینترنت جستجو می کنیم"!!!

انگار کودک شیرین من فکر می کرد که باغ وحش مشهد جایی است که حیوانهای وحشی در آن آزاد می چرخند و بعد ممکن است به او حمله کنند.

کلی برایش توضیح دادیم که باز هم خیلی راضی نشد و در آخر به او اطمینان دادیم که با هم می رویم و اگر دیانا خوشش نیامد همان لحظه از باغ وحش بیرون می آییم.

مدتی است که دیانا بسیار پول دوست شده است. کیف پولی دارد و شنبه ها مبلغی از من یا بابا پول تو جیبی می گیرد و بیرون که می خواهد برود کیف پولش را برمیدارد و اولین سوپر مارکتی که می رسد یک بسته ذرت بوداده یا یک بسته پاستیل یا شیر می خرد و خوشحال و خندان پولش را حساب می کند. سوار تاکسی که می شویم هم بسیار مشتاق است که او پولش را حساب کند و ... .

دیانا: مامان شما همون شنبه ها به من پول تو جیبی بدین بقیه اش رو خودم کار می کنم و پول در میارم!!!!!!!!!!!

داریم کتاب "فرانکلین فوتبال بازی می کند" را می خوانیم در جایی از کتاب می خوانیم که :فرانکلین دوست دارد بهترین بازی کن تیم باشد... .

دیانا: ای بابا حالا بهترین بازی نکن تیم بشه مگه چی میشه؟

من....

اسم بازی را نمی دانم. این بازی را وقتی دبستان بودم با خواهرم انجام میدادم. یک سری کارت درست کرده بودیم و روی آنها یکسری اسامی را می نوشتیم و از هر کارت دو عدد داشتیم و بعد کارتها را برعکس روی زمین میگذاشتیم و اسامی شبیه هم را پیدا می کردیم و در پایان هر کس تعداد کارت بیشتر داشت برنده بود.