خیلی وقت است که میدانم برای دخترک موطلایی مان نوشتن و نوشته شدن!!! ارزش و معنایی متفاوت دارد. یعنی هر چیزی که مکتوب شود برایش مهم است و به آن توجه بیشتری می کند. مثل لیست اسامی کتابهایش که یک روز با هم نوشتیم یا جمله هایی را که می خواهد به دوستانش بگوید از من می خواهد تا برایشان روی تکه کاغذی بنویسم و یا نوشتن لیست کارها و برنامه هایی که می خواهیم داشته باشیم.
خیلی وقت است که می دانم دخترکم عاشق قطب و فضا است. درباره این دو مقوله بسیار صحبت می کنیم و میخوانیم ( البته قطب را بیشتر می خوانیم چون کتابهای راجع به فضا برای سن دخترکم خیلی سنگین به نظر می آید به جز معدودی) . اما میزان علاقمندی دیانا وقتی برایم مشخص شد که یک روز صبح از خواب بیدار شد و با گریه سر میز صبحانه نشست...
دیروز کتاب "باشگاه سری فرانکلین" را از کتابخانه گرفته بودیم و میخواندیم. دخترکم بسیار دوستش دارد و مثل همیشه در هر جمله اش کلی سوال می پرسد. رسیدیم به آن قسمت که می گوید فرانکلین و دیگر اعضای باشگاه به دنبال گنج می گشتند...
دیروزجریانی پیش آمد که به فکر فرو رفتم که من مسوولیتهایم را چگونه انجام میدهم. با شادی یا با اخم و ناراحتی، با عشق یا تنها از سر وظیفه، با آرامش یا با عصبانیت و داد و بیداد و ... .
وقتی که ساعت 7 از خواب بیدار می شوی و به قول خودت آنقدر انرژی داری که باید تو را به پارک ببریم و مامان کلی کار برای آن روز در خانه ردیف کرده است، چاره ای نیست جز اینکه ساعتی را به کوچه پناه ببریم....
تا کودک نشویم به ملکوت آسمانها راه نمیابیم (عیسای مسیح)