زنگ تجربه

دارم با تلفن صحبت می کنم. دیانا را هم می بینم که سر میز می رود و ظرف آبنبات را می بیند. (معمولا این ظرف را دم دست نمی گذارم چون دخترک علاقه زیادی به خوردن آبنبات دارد!!!!) آبنباتی بر میدارد. چنان شانه هایش را بال برده و آبنبات را محکم به سینه چسبانده که انگار هندوانه ای در بغل دارد.  با آخرین سرعتی که می تواند به طرف اتاقش میدود. من شوک زده ام.  نه از رفتار دیانا که از کردار خودم. همانطور که با فردی آن طرف خط صحبت می کنم فریاد می زنم: دیانا نوش جانت عزیزم. این جمله را از اعماق  قلبم می گویم. دخترم که حالا در اتاق است و دارد در را به سرعت می بندد، به من لبخندی می زند و در را رها می کند و در اتاقش مشغول خوردن آبنبات ...

سوار آسانسور قطار شهری بودم، دو تا دختر نوجوان هم سوار شدند. اولی به دومی گفت: "مامانت باز رفته اونجا"؟ دومی گفت:" آره بابا هر روز میره". اولی گفت: "ای بابا مامان تو از مامان من بدتره،هر کی تو فامیل دستش بشکنه، سرش بشکنه، پاهاش چلاق شه... مامان من اولین نفریه که میره کمک." دومی گفت: "ولش کن این مامانها رو همشون مثل همن..." براستی ما مادرها چقدر افراط می کنیم در این مساله. به جای اینکه فرزندانمان را راغب به کمک کنیم، دلزده شان می کنیم. فراری می شوند و حوصله شان را سر می بریم. این روزها خیلی به این مساله فکر می کنم.... ...

هفته پیش با دخترم به کتابخانه بچه های آسمان رفته بودیم. مثل همیشه دیانا رفت به سراغ قفسه ها تا برای خودش کتاب انتخاب کند. در میان آن همه قفسه پر کتاب دخترکم تنها به سراغ آن کتابهایی می رفت که نمونه اش را در خانه داشت. مجموعه کتابهایی مثل "شغل های آینده من" یا " الفی اتکینز" و ... . سعی کردم توجه اش را به کتابهای دیگر هم جلب کنم که خیلی موفق نشدم.  دوستانی هم که در کتابخانه همراه من بودند همین نظر را داشتند. شاید این کتابهای مجموعه ای اینقدر برایشان جذابیت دارد که دوست دارند به خواندن آنها ادامه بدهند و یا شاید چون هنوز نمی توانند بخوانند و کتابهایشان را از روی تصاویرش انتخاب می کنند، به دنبال کتابهای آشنا می گردند. در مورد دخترم...

کتاب یار بی زبان مهربان. برایم سخت است دنیای بدون کتاب را تصور کنم. حتی هنوز با کتابهای دیجیتالی و فایل های پی ای اف کتابها هم انس نگرفته ام،  مگر مجبور باشم و کتاب مورد نظرم را به صورت چاپی پیدا نکنم. ادعایی در کتابخوان بودن ندارم ولی بسیار دوستش دارم. و این دوست داشتن مایه یکی از فعالیتهای روزانه ما و دیانا شده است. هر چند که مدتی هست که این فعالیت بسیار دوست داشتنی تبدیل به قرص خوابی شده برای کودک  چهار ساله ام. یعنی بیشتر کتابها در زمانهای قبل از خواب خوانده می شود. که خیلی خوشایند نیست. و حالا داریم این را محدود می کنیم. یعنی باز هم قبل خواب کتاب می خوانیم ولی نه شش و هفت و هشت تا بلکه فقط یکی یا دو تا. اگر کتابی را دیانا ...

دیانا: مامان این کره زمین که به دور خورشید می چرخه... چرا ما خورشید رو می بینیم ولی زمین رو نمی بینیم؟ مامان: تو چی فکر می کنی دیانا؟ دیانا: بذار یک کم فکر کنم.....آها فهمیدم چون خورشید بالای سرمونه ، ما می بینیمش ولی زمین پایین تر از ما است ما نمی بینیمش مامان: چه جالب...پس تو اینطوری فکر می کنی...!!!!!!!!!   دیانا: مامان می دونی دو مدل تونل داریم...یکی مترو ازش عبور می کنه که چراغ نداره. یک مدل دیگه ماشین ازش رد میشه.اونهایی که مال ماشینها هستن، بعضی هاشون چراغ دارن و بعضی هاشون ندارن....  مامان: خوب چه جالب...حالا اینها رو از کجا فهمیدی...؟ دیانا: خوب تو مدرسه مون یک کتاب بهمون دادن که اینه...

آشپزی یکی از کارهای مورد علاقه دیانا است و البته من!! از این بین کیک پختن یا پیراشکی پختن و ... هیجان بیشتری دارد. دیانا عاشق این است که با یک برس ته غالب را چرب کند و البته اینکار به تنهایی او را راضی نکرده بود و من این را از اینجا فهمیدم که چند روز پیش اصرار داشت با روغن بازی کند و من که نمی دانستم چگونه و در چه شرایطی این فضا را به دخترم بدهم گفتم : "باشد یک روز روغن بازی می کنیم" خوب خودتان بهتر می دانید پاک کردن روغن و تمیزکاری اش کمی سخت است!!! دو شب پیش وقتی مشغول ظرف شستن بودم دیانا باز هم به آشپزخانه آمد و گفت: "مامان پس کی روغن بازی می کنیم" به دور و بر آشپزخانه مان نگاهی انداختم. کاسه روغن مانده از سرخ کرد...

دیروز تصمیم گرفتم به دیانا تا جایی که امکان دارد امر و نهی نکنم. از خواب بیدارش نکردم و گذاشتم هر وقت می خواهد بیدار شود (گاهی که صبح ها دیر بیدار می شود و من ترجیح می دهم که برنامه خواب منظم تری داشته باشد و یا برنامه ای داریم و ... بیدارش می کنم با موسیقی و بوسه و ناز). بیدار که شد مستقیما سر میز صبحانه نشست بدون اینکه من یادآوری کنم که دست و صورتت را بشوی. انگار این کار مورد علاقه دیانا نیست و هر روز به تاکید من می شوید؟ صبحانه هم کم خورد و باز من اصرار نکردم که بیشتر بخورد و ... .   دیروز تصمیم گرفتم به دیانا تا جایی که امکان دارد امر و نهی نکنم. از خواب بیدارش نکردم و گذاشتم هر وقت می خواهد بیدار شود (گاهی که صبح ها دیر بیدار...

حرف کار و شغل بود که رو کردم به دیانا و پرسیدم: "دیانا وقتی بزرگ بشی دوست داری چکاره بشی؟" با لبخند شیرینی گفت: "دوست دارم تو خونه کار کنم" پرسیدم:" یعنی چکار کنی؟" گفت:"مامان می خوام مثل تو باشم. تو خونه با بچه ام باشم. براش غذا درست کنم و باهاش بازی کنم"

عزیز دلم شیرین من چهارسالگی ات مبارک. امسال روز تولد تو از جنس دیگری بود. روز میلاد تو را در کنار خلیج همیشه فارس گذراندیم. از همان لحظه ورود به هتل شرشره هایمان را آویزان کردیم و میلاد تو را جشن گرفتیم. خدا را شاکرم برای لحظه لحظه حضور تو در زندگیم. وقتی سه سالگیت را جشن گرفتم با خودم می اندیشیدم که چیزی شیرین تر از داشتن یک دختر سه ساله نیست و حالا که چهار سالت شده باز با خودم فکر می کنم که حضور یک کودک چهارساله با تمام بازیگوشی ها و لجبازی ها و آن خنده های مستانه شیرین چیزی جز یک نعمت بزرگ نیست. دوستت دارم، هزاران بار دوستت دارم.     ...