آموزش مسوولیت پذیری - مرتب کردن اتاق

جمع و جور کردن وسایل و مرتب کردن اتاق جزء اولین آیتم های مسوولیت پذیری در نظر من هستند. وقتی که دیانا خیلی کوچکتر بود هر شب بعد از پایان بازی اتاق را مرتب می کردم و به او نشان میدادم که وقتی بازی تمام شد باید همه چیز را سر جای خودش بگذاریم . از حدود دو و نیم سالگی شروع به آموزش کردم. خیلی کار خسته کننده ای بود. کودکم آنطور که من می خواستم و از او توقع داشتم به حرف نمی کرد و در نهایت با خستگی و عصبانیت خودم کارها را تمام می کردم. (مسلما توقع من از کودکم متناسب با سن او نبود)

چیزی که این روزها و بیشتر از همیشه به چشم من می آید بازیگوشی دیانا است. یعنی دوست دارد همه چیز در غالب بازی باشد و حوصله اش از کارهای جدی سر می رود. خوب من هم یک بازی ترتیب دادم. دختر من عاشق قطار بازی است و من از همین نکته استفاده کردم و با پهن کردن یک پتوی کوچک در اتاق نشیمن به او گفتم که این قطار اسباب بازی ها است و ما باید اسباب بازیها را سوار قطار کنیم و به ایستگاه که اتاق دیانا باشد ببریم. دخترک من هم بسیار خوشحال اسباب بازیها را با حوصله در قطار می چیند ( این قسمت ممکن است خیلی وقت گیر باشد پس بهتر دیدم که بازی را زودتر شروع کنم و یا کمی با او همکاری کنم) و بعد دو طرف پتو را می گیریم و با سر و صدا به اتاق می بریم و بعد قسمت دوم کار شروع می شود یعنی جابه جا کردن وسایل.

در این قسمت تقسیم کار می کردم. یک سری از وسایل را من جمع می کردم و باقی را به دیانا محول می کردم و بعد میدیدم که دخترم به جای مرتب کردن وسایل با آنها بازی می کند. خوب بازی کردن مساله اصلی نبود دلیل بازی کردن مهم بود. دلیلش این بود که دیانا نمی توانست آن همه بهم ریختگی را در ذهن و عمل به نظم و ترتیب سوق دهد و تقریبا به دلیل اینکه نمی توانست آنها را جمع و جور کند به بازی روی می آورد. تا اینکه من یاد گرفتم به جای دائم تکرار کردن این جمله که دیانا اسباب بازیها رو جمع کن ، وارد گود شوم و فقط آنها را طبقه بندی کنم . خوب جای وسایل از قبل مشخص بود ( داشتن طبقه ها و کشوهای مخصوص هر چیز می تواند کمک بزرگی باشد) به این صورت که مثلا اول کتابها را به او میدادم و می گفتم: عزیزم کتابها را کجا می گذاریم؟ و دیانا سریع به قفسه کتابها اشاره می کرد و بعد هم آنها را سرجایشان می گذاشت. به همین ترتیب لباسها، عروسکها و باقی وسایل را مرتب می کرد.

تفکیک یک کار به قسمت های کوچکتر کودک را تشویق به انجام آن می کند.

و این داستان ادامه دارد...