بزرگداشت فردوسی ( بیست و پنج اردیبهشت)

توقعی از کودکم ندارم که قصه های شاهنامه را بفهمد یا حتی دوست داشته باشد... توقعی از کودکم ندارم که به جای بازی کردن به موزه برود و کتاب قطور و بزرگ شاهنامه را با حیرت نگاه کند...توقعی از کودکم ندارم که حوصله کند و شعرخوانی ها و قصیده سرایی های بزرگان ادب را در وصف بزرگی دیگر بشنود... همین که در هوای آنجا نفس بکشد ، بدود، بازی کند و بخندد بس است...اما..

وظیفه من است که او را به فضای لطیف شعر و ادب نزدیک کنم ...چیزی که خودم بسیار دوستش دارم ...مجبورش نمی کنم اما تا جایی که در توانم باشد او را خواهم برد تا از نزدیک ببیند و بشنود و برایش خواهم خواند قصه هایی از شاهنامه و ... که رنگ و لعابی کودکانه به آنها زده ام ...تا وقتی که خودش انتخاب گر باشد که می خواندش یا رها می کند...

از عزیزانی که این فضا را به زیبایی فراهم کردند سپاسگزارم...