معرفی کتاب- کودک خوش بین(5)
تنبیه معمولا از آن رو موثر واقع نمی شود که نشانه های سلامتی و ایمنی، برای کودک نامشخصند. هر گاه به تنبیه فرزند خود می پردازید، باید مطمئن باشید که علامت های خطر- و در نتیجه نشانه های ایمنی و سلامت- کاملا برای فرزندتان روشن هستند. برای او به وضوح مشخص کنید که کدام عمل او را مورد تنبیه قرار داده اید. خود کودک یا شخصیت او را مورد شماتت قرار ندهید بلکه تنها به همان عمل خاص اشاره کنید. خود کودک، بد نیست بلکه آن عمل خاص، بد است. (ص-319)
بسیار مهم است که نشانه های ایمنی و سلامت را به روشنی برای فرزندتان مشخص کنید. هر روز رویدادهای ناراحت کننده ای پیش می آیند. هر گاه میدانید که رویدادی که برای کودک ناخوشایند است، روی خواهد داد- مثلا صبح روز بعد مادرش بیرون خواهد رفت یا آنکه دندان پوسیده کودک باید پر شود- باید از پیش آماده باش لازم را به فرزندتان بدهید. نه اینکه خودتان با هوشیاری انتظار وقوع آن را بکشید و بگذارید تا کودکتان از مواجه شدن با آن غافلگیر شود. در صورتی که لازم است به فرزند سه ساله تان آمپولی بزنند، پیش از آنکه به مطب پزشک بروید در صحبتی کوتاه به او بگویید که آنجا به او آمپول میزنند که یکی دو دقیقه موجب درد می شود.... هر گاه فرزندتان به روشنی آگاهی داشته باشد که چه هنگام پیشامد ناخوشایندی روی می دهد، خواهد آموخت که در نبود چنین آگاهی و اخطاری او در امن و امان است و اینکه در آن هنگام احتمال وقوع رویداد ناگوار کمتر است. او خواهد آموخت که دکتر رفتن همیشه با ایمنی همراه است و همچنین خواهد آموخت که به شما اعتماد کند
. برای والدین ارائه نشانه های خطر کار ساده ای نیست زیرا احتمال دارد کودک بترسد و در پاسخ به کج خویی بپردازد. بسیاری از والدین برای اجتناب از این غوغای کوتاه مدت از دادن هشدارهای مربوط به خطر اجتناب می کنند. اما مضرات انجام ندادن این کار در دراز مدت بیشتر است. (ص-320)
دقایقی که درست پیش از به خواب رفتن فرزندتان با او سپری می کنید، از سایر اوقات روز بسیار با ارزش ترند. ما در خانه خود از این دقایق برای مرور اتفاق های خوب و بدی که طی روز پیش آمده اند، استفاده می کنیم . ما سعی می کنیم با استفاده از این بازی، نسبت افکار خوب به افکار بد را 2 به 1 تبدیل کنیم تا آنکه این شیوه در تمام عمر ملکه وجود بچه ها شود. (ص-322)
میتوانید در حالیکه که چراغ ها را خاموش کرده اید کنار تخت کودکتان بنشینید و دستش را بگیرید و آرام با او حرف بزنید. از او بپرسید که امروز از چه کارهایی خوشش آمده. اگر کودکتان در حدود سه سال است باید کمی کمکش کنید تا کارهای آن روزش را به یاد بیاورد. و بعد از او بخواهید که به یاد بیاورد که از چه کارها و اتفاقهایی ناراحت شده است.
کمی با او همدردی کنید و بعد با هم تعداد اتفاق های خوب و بد را بشمارید و بعد خواهید دید که رخدادهای خوب معمولا بیشتر از رخدادهای ناگوار هستند و آنوقت می توانید بگویید که چه روز خوبی داشته است.
معمولا انسان ها رویای آخرین تصوارت قبل از خواب را می بینند پس چه بهتر که این تصورات را برای کودک تا جایی که امکان دارد زیبا و دوست داشتنی کنیم. تا فردا صبح که از خواب بیدار می شود شیرینی رویایی که دیده نگرشش را به دنیا مثبت کند.