معرفی کتاب- کودک خوش بین(3)

به فرزند خود به مقتضای خواست او و نه مطابق برنامه ای معین، غذا بدهید. به محض اینکه توانست به صورت بله یا خیر پاسخ دهد، برایش امکان انتخاب های مختصری فراهم کنید. اما با ارائه چندین گزینه متعدد او را گیج نکنید. وسایل غذا خوری را هر چه زودتر در اختیارش قرار دهید و از غذاهایی که به کمک انگشتان خورده می شوند، به وفور در اختیارش بگذارید. احساس کنترلی که کودک به دست می آورد، به مراتب از ریخت و پاش و اسرافی که می کند، ارزشمند تر است. (ص-313)

داشتن انتخاب در چهارچوب های مشخص، ابتدای یاد گرفتن آن است که در جهان واقعی، از میان گزینه های معدودی که در اختیار داریم، بهترین را انتخاب کنیم. (ص-314)

آموختن آداب توالت کردن را تنها زمانی آغاز کنید که فرزندتان آمادگی آن را داشته باشد. آن ساعت هایی که کودک بی نتیجه، روی توالت می نشیند و سرزنش های شما را می شنود، موقعیت های شاقی در درماندگی آموخته شده هستند. به فرزندتان اجازه دهید تا لباسهایی را که میخواهید امروز به تن کند، خودش انتخاب کند . اگرتناسب رنگها را به خوبی رعایت نکرد چندان اشکالی ندارد، اما چیرگی ای که در پی آن عمل به دست می آورد ارزش این کار را دارد. (ص-314)

مهم ترین حیطه ای که کودک می تواند احساس درماندگی یا چیرگی کند، ارتباط های متقابل او با دیگران است. ابتدا وابستگی اجتماعی را در او به وجود آورید. اجازه ندهید فرزند تازه متولد شده تان هر گاه گرسنه یا جایش خیس باشد گریه کند. او را هر چه سریعتر در آغوش بگیرید. ... از دو سالگی به بعد کاری کنید تا فرزندتان بتواند به ایفای نقش بزرگسالان بپردازد. آشپزخانه ها و کارگاه های اسباب بازی، اجرای نمایش و کاردستی و کارهای هنری، امکانات فوق العاده ای برای چیرگی اجتماعی فراهم می کنند. (ص-314)

ادامه دارد ...