معرفی کتاب- ماندن در وضعیت آخر 1

 کتاب ماندن در وضعیت آخر نوشته تامس هریس و باز هم ترجمه اسماعیل فصیح، به عبارتی ادامه کتاب اول او یعنی وضعیت آخر است. در این کتاب نویسنده سعی کرده است تا راه هایی را برای ماندن در وضعیت برنده- برنده یا همان حالت من خوب هستم- شما خوب هستید، ارائه بدهد و البته در این بین راه هایی را هم برای یک والد خوب بودن و به قول خودش ساختن بچه ها نشان داده است که من در اینجا می خواهم آن راه ها را بیان کنم. باشد که برای همه پدران و مادران دلسوز مفید واقع شود.

وضعیت من خوب هستم- شما خوب هستید در مقایسه با آن وضعیت اوایل کودکی، یعنی وضعیت من خوب نیستم- شما خوب هستید، بهتر شناخته می شود. ما معتقدیم همه کودکان در سنین یک تا دو سالگی ، یعنی قبل از زبان باز کردن، در صحنه دنیایی از غولها و بالاخص پدر و مادر خود که کودکان برای همه چیز از غذا گرفته تا مراقبت و پرورش و خود زندگی به آنها اتکا دارند، به چنین نتیجه ای می رسند. این تصمیم که ضمنا به طور دائم ضبط می شود، محصولی از وضعیت کودکی است که واقعیت اساسی آن متکی بودن است. در اوایل کودکی، در دورانی که ما آن را پنج سال اول زندگی مشخص می کنیم، هزاران رویداد و دریافت، از جمله احساس های شدید در مغز انسان ضبط می شود که از آن پس و در تمام طول زندگی آماده باز نواختن است.  اگر در حال حاضر گهگاه ما خود را در وضعیتی وابسته احساس می کنیم، علت آن است که دوباره کودک می شویم- با همان احساس هایی که در زمان کودکی داشتیم. ما نه تنها همه احساس ها را به خاطر می آوریم بلکه همان کودک می شویم و ممکن است دوباره احساس کنیم که من خوب نیستم- شما خوب هستید. (ص-14)

تصمیمی که یکبار گرفته شد، می تواند تجدید شود. وضعیت کودکی ما، قبل از زبان باز کردن  گرفته شده و بر اساس احساسهایمان درباره چگونگی دنیایی بود که به نظرمان می رسید. اما وضعیت من خوب هستم –شما خوب هستید کمتر بر اساس احساس ها و بیشتر بر اساس تفکر آگاهانه و ایمان و تعهد به عمل گرفته می شود. این تصمیم، تصمیمی است به منظور رد فرضهای کودکی و اثبات این امر که ما دیگر کودکانی ناتوان و وابسته نیستیم. این اظهار نظر نه به معنی ارزشیابی واقعیت بلکه یه معنی پذیرش آن است. این اظهار نظر به معنی اعتقاد به با ارزش بودن اشخاص منجمله خود ما است. مفهوم این اظهار نظر این نیست که همه افراد کامل هستند و همه اعمال آنها خوب است. ... مفهوم این اظهار نظر این است که ما مردم را همچون انسان تلقی می کنیم و نه شیء و مایلیم به آنها نه با توجه به شرایط گذشته بلکه با در نظر گرفتن بهترین شرایطی که می تواند در آینده وجود داشته باشد، نگاه کنیم. معنی آن این است که ما خود را نیز به همین نحو مینگریم. گوته امکان وجود وضعیت من خوب هستم – شما خوب هستید را چنین بیان می کند: وقتی با انسانی همانگونه که هست رفتار می کنیم، او را به کمتر از آنچه هست تنزل داده ایم. وقتی با او طوری رفتار می کنیم که گویی هم اکنون به آنچه بالقوه می توانست باشد رسیده است، او را آنگونه که باید باشد اعتلا بخشیده ایم.(ص-21)

من خوب هستم- شما خوب هستید، اصلاح قانون اساسی زندگی ما است. این تصمیم ممکن است اعمال نیک و بدیع بسیاری به دنبال داشته باشد. البته منظور این نیست که تصمیم اولیه از ذهن پاک می شود، زیرا این تصمیم  ضبط شده و اغلب آماده باز نواختن است. اما تصمیم بعدی نیز ضبط می شود. هر چه آگاهی ما نسبت به این روش جدید نگاه کردن به خود و دیگران افزایش یابد با آمادگی بیشتری می توانیم ماهیت رفتارهای متقابل روزانه خودمان، سلام و احوال پرسی ها، نگرشها و واکنش در مقابل فشارها و چگونگی مقابله با احساس های خود را تغییر دهیم. ستاره راهنمای ما، همانا ایمان به امکان وجود رابطه ای است بهتر از مقابله های خصمانه و سلطه گرانه موجود میان انسانهای دنیا که امروز ما را به نابودی تهدید می کند.(ص-21)

ادامه دارد ...