امان از این مامان ها...

سوار آسانسور قطار شهری بودم، دو تا دختر نوجوان هم سوار شدند. اولی به دومی گفت: "مامانت باز رفته اونجا"؟ دومی گفت:" آره بابا هر روز میره". اولی گفت: "ای بابا مامان تو از مامان من بدتره،هر کی تو فامیل دستش بشکنه، سرش بشکنه، پاهاش چلاق شه... مامان من اولین نفریه که میره کمک."

دومی گفت: "ولش کن این مامانها رو همشون مثل همن..."

براستی ما مادرها چقدر افراط می کنیم در این مساله. به جای اینکه فرزندانمان را راغب به کمک کنیم، دلزده شان می کنیم. فراری می شوند و حوصله شان را سر می بریم.

این روزها خیلی به این مساله فکر می کنم....