معرفی کتاب- ماندن در وضعیت آخر 5
معرفی کتاب- ماندن در وضعیت آخر 5 خوشرویی
خوشرویی و شوخ طبعی هم بیانگر ارزشهای ما است. پدری به ما می گفت که هر روز صبح دختر هشت ماهه اش را بغل می کند و خانه را دور می زند و در حالی که چیزهای مختلف را به او نشان می دهد می گوید: صبح به خیر ساعت، صبح به خیر یخچال، صبح به خیر گلها و ... بچه نه تنها در آغوش پدر احساس ایمنی می کند بلکه به تدریج اسم چیزها را هم یاد می گیرد و همچنین یاد می گیرد که صبح به خیر اولین جمله ای است که آدم ها معمولا صبح بر زبان می آورند. (ص-343)
پدر بیکار شده و امسال دیگر از تعطیلات سالانه کنار دریا خبری نیست. واقعیت را به بچه ها بگویید. و نه فقط واقعیتها که احساس خودتان را نیز بیان کنید. بگویید که از این پیشامد متاسف هستید. بگذارید آنها هم احساسهای گوناگون خود را تجربه کنند. بعد از آنها بخواهید کمک کنند و برنامه های دیگری پیشنهاد کنند. چادر زدن در پارک و کباب درست کردن .... تغییر کردن همیشه امکان پذیر است و می تواند روحیه ساز باشد به شرطی که صبح به خیر و دوستت دارم باقی بماند. (ص344)
ظرافت طبع
خانواده هایی که از ته دل می خندند کمتر از خانواده های همیشه جدی و دلمرده اند دل درد می گیرند.
در اینجا نویسنده قصه ای از خانواده خودش نقل می کند که در حین رانندگی متوجه می شود که بچه ها در صندلی عقب کلمه ای را با هم پچ پچ می کنند که چندان خوشایند پدرشان نیست. پدر هم با صدای بلند و اپرا وار شروع به تکرار کلمه می کند. بچه ها در اتوبان هاج و واج به ماشینهای اطراف نگاه می کنند و از خجالت به زیر صندلی می روند. و بعد پدر ساکت می شود و همه با هم می خندند و اینطوری یاد می گیرند که آن کلمه خوبی نیست.
توقعات
وقتی از بچه می خواهید که به شما کمک کند یعنی اینکه او می تواند کار انجام دهد. والدین معمولا در برآورد قابلیتهای کودکان خود دو سال عقب تر از بچه های خود هستند. علت این امر این است که والدین معمولا مراقب کودکان خود نیستند و از موقعیت آنها آگاهی ندارند. شما زمانی می توانید از کودک خود انتظار داشته باشید که نظافت را رعایت کند که به او گفته باشید تو باید همه چیزهایت را تمیز و مرتب نگاه داری . آنهم وقتی که او بتواند معنی این کلمات را درک کند و ضمنا چگونگی انجام کار را یاد گرفته باشد. اما به محض یاد گرفتن میخواهد خودش این کار را انجام دهد. البته ممکن است در اینکار وقفه ایجاد شود اما پیام تو می توانی و همچنین اعتماد شما به توانایی او همراه با تشویقها و تحسینهای به موقع در والد او جای خواهد گرفت. (ص-345)
همیشه حاضر بودن
نه تنها لازم نیست بلکه درست هم نیست که همه مشکلات بچه ها را ما برایشان حل کنیم. اما آمادگی برای گوش دادن به حرف آنها هم لازم است و هم درست. ...اگر پدر و مادر حاضر نباشند که به حرف بچه خود گوش دهند، چگونه می توانند از وضعیت او آگاهی پیدا کنند. (ص-346)
ادامه دارد ...
.gif){kind=small}
